“Όταν έχετε πάει εκεί όπου τίποτα δεν έχει πάει πριν, περιμένετε να γίνουν νέες ανακαλύψεις”, Arik Posner ( επιστήμονας του προγράμματος Voyager)
Το Voyager 1 εκτοξεύθηκε από τη Γη στις 5 Σεπτεμβρίου του 1977 και έχει διανύσει απόσταση 18 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Πρόκειται για το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση από τη Γη (το Voyager 2 που εκτοξεύτηκε 16 ημέρες πριν, στις 20 Αυγούστου 1977, βρίσκεται λίγο πιο πίσω).
(Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για να να ενεργοποιηθεί το animation) Η ροή πλάσματος γύρω από το διαστημικό σκάφος Voyager 1 (μια καλλιτεχνική άποψη) καθώς αυτό μπαίνει σε μια περιοχή στις παρυφές του ηλιακού μας συστήματος, για την οποία οι επιστήμονες δεν γνώριζαν καν ότι υπήρχε. (www.jpl.nasa.gov)
Στις 5 Σεπτεµβρίου 2012 συµπληρώθηκαν 35 χρόνια από την εκτόξευση του Voyager προς τους πλανήτες ∆ία, Κρόνο, Ουρανό και Ποσειδώνα και τη συνέχεια της αποστολής στην άκρη του Ηλιακού µας Συστήµατος.
Όταν το 2010 οι επιστήµονες άρχισαν να παρατηρούν στις µετρήσεις του Voyager 1 µια διαρκή πτώση στην ακτινική ταχύτητα της ροής του ηλιακού ανέµου, των φορτισµένων δηλαδή σωµατιδίων ηλιακής προέλευσης που κατακλύζουν το χώρο του Ηλιακού µας Συστήµατος, πίστεψαν ότι ίσως το διαστηµόπλοιο να έχει πλέον εισχωρήσει στον προθάλαµο της ηλιόπαυσης, του ορίου δηλαδή του Ηλιακού Συστήµατος όπου η πίεση του ηλιακού ανέµου εξισορροπείται από την πίεση του µεσοαστρικού υλικού, σηµατοδοτώντας το όριο της περιοχής “κυριαρχίας” του ηλιακού πλάσµατος, της ηλιόσφαιρας. (www.nature.com).
Αυτό που θεωρητικά περίµενε η επιστηµονική οµάδα της αποστολής Voyager ήταν η εκτροπή του ηλιακού ανέµου σε κατεύθυνση κάθετη προς την κίνηση του διαστηµοπλοίου, εξαιτίας της σύγκρουσης του εκτονούµενου ηλιακού πλάσµατος µε το περιβάλλον µεσοαστρικό υλικό. Όταν όµως προγραµµάτισαν το Voyager να περιστραφεί 7 φορές κάθετα γύρω από την κατεύθυνση της κίνησής του, διαπίστωσαν µε έκπληξη ότι το ηλιακό πλάσµα δεν ρέει παράπλευρα προς την Ηλιόσφαιρα, αλλά ουσιαστικά ακινητοποιείται! Έτσι, το Voyager 1, που βρίσκεται σήµερα σε απόσταση 121,6 Αστρονοµικών Μονάδων (1 Αστρονοµική Μονάδα είναι ίση µε τη µέση απόσταση Γης-Ήλιου, δηλ. 150 εκατ. χλµ) ή 18,2 δισεκατοµµυρίων χιλιοµέτρων, φαίνεται τους τελευταίους µήνες να διασχίζει µια µη αναµενόµενη “νεκρή ζώνη”, όπου η ταχύτητα του ηλιακού ανέµου δείχνει να έχει πέσει σχεδόν στο µηδέν.
“H τοπική αυτή «άπνοια» του ηλιακού ανέµου παραµένει ένα µυστήριο που προβληµατίζει εξαιρετικά τους θεωρητικούς φυσικούς” σηµειώνει ο ∆ρ. Σταµάτης Κριµιζής, Ακαδηµαϊκός, Επόπτης του Γραφείου ∆ιαστηµικής Έρευνας της Ακαδηµίας Αθηνών και ένας εκ των επικεφαλής ερευνητών της αποστολής Voyager, σε συνέντευξή του στο τεύχος του επιστηµονικού περιοδικού Nature της 5ης Σεπτεµβρίου.
Όπως εξηγεί ο ∆ρ. Κριµιζής “δεν υπάρχει πλέον καµία τυπική περιγραφή του τι συνιστά την έξοδο από το Ηλιακό Σύστηµα. Ωστόσο, το Voyager 1, τριανταπέντε χρόνια µετά την εκτόξευσή του, δείχνει να πλησιάζει τα όρια του Ηλιακού Συστήµατος και ίσως να διασχίσει την ηλιόπαυση ακόµη και ως το τέλος του έτους”, συµπληρώνοντας όµως ότι “η φύση έχει αποδειχτεί πολύ πιο ευφάνταστη από εµάς, συνεπώς ποτέ δεν µπορούµε να είµαστε βέβαιοι” όπως τόνισε και σε συνέντευξη στην εφηµερίδα της Βοστώνης Christian Science Monitor .
Στην παρούσα φάση πάντως οι επιστήµονες του Voyager δεν µπορούν να επιβεβαιώσουν ότι το διαστηµόπλοιο βρίσκεται στην ηλιόπαυση, όπως τουλάχιστον αυτή είναι κατανοητή σε µας. “Η έξοδος από το Ηλιακό Σύστηµα αποδεικνύεται λοιπόν πιο µακροχρόνια και πιο πολύπλοκη από όσο περιµέναµε”, τονίζει ο επιστηµονικός επικεφαλής του Voyager, Dr. Ed Stone, ο οποίος ωστόσο δηλώνει βέβαιος ότι ως το 2025 που θα σιγήσει οριστικά, το Voyager 1 θα έχει διασχίσει την ηλιόπαυση.
Την ίδια στιγµή, το Voyager 2, που βρίσκεται περίπου 3 δισεκατοµµύρια χιλιόµετρα πλησιέστερα στον Ήλιο από το Voyager 1, πλησιάζει την ηλιόπαυση από διαφορετική κατεύθυνση και αναµένεται να βρεθεί σε παρόµοιο περιβάλλον µε το Voyager 1 σε µερικούς µήνες, προσφέροντας επιβεβαίωση των συµπερασµάτων από το Voyager 1 και επιπλέον πληροφορίες για την άγνωστη δοµή του ορίου του Ηλιακού µας Συστήµατος.
Βίντεο: το Voyager εισέρχεται σε μια ανεξερεύνητη περιοχή που οι επιστήμονες ονομάζουν «μαγνητική λεωφόρο». Πρόκειται για μια περιοχή υποδοχής σωματιδίων που προέρχονται από εκρήξεις σουπερνόβα και άλλα κοσμικά φαινόμενα, ενώ παράλληλα σωματίδια του ηλιακού μας συστήματος διέρχονται από εκεί, διαφεύγοντας από αυτό.
Οι επιστήμονες θα παίρνουν πληροφορίες από το Voyager μέχρι το 2025. Από κει και πέρα η πυρηνική «μπαταρία» πλουτωνίου, δεν θα έχει αρκετή ισχύ ώστε να λειτουργήσουν οι συσκευές του. Πάντως για να φτάσει ένα από τα Voyager σε άλλο αστρικό σύστημα θα χρειαστούν περίπου 40.000 χρόνια !
universetoday.com - academyofathens.gr
... και ένα χαριτωμένο βίντεο σχετικά με το Voyager
